Serwis to uderzenie rozpoczynające każdy punkt. Dobrze wykonany może dać nam sporą przewagę na start. W tym artykule znajdziesz kilka wskazówek dotyczących techniki jego wykonania i taktyki z nim związanej.
Zasady, o których najczęściej zapominamy
Na początek szybka powtórka z zasad regulaminu FIP. Nie wszystkich, ale tych, które najczęściej prowokują wątpliwości. Aby serwis został uznany, muszą zostać spełnione poniższe warunki:
- rozgrywający w chwili uderzenia znajduje się obiema stopami za linią serwisową oraz pomiędzy ścianę boczną i przedłużeniem linii środkowej boiska – w obszarze serwisowym.
- rozgrywający przed uderzeniem odbija piłką o ziemię w obrębie obszaru serwisowego (piłka nie może mieć kontaktu z linią)
- rozgrywający w momencie uderzenia piłki nie może iść, biec ani być w trakcie skoku
- przed uderzeniem piłki rozgrywający może oderwać najwyżej jedną stopę od ziemi.
- w momencie uderzenia piłka nie może znajdować się powyżej linii pasa rozgrywającego.
Podstawy / Najczęstsze błędy
Teoria jest prosta. Upuszczamy piłkę na ziemię, a gdy się odbije – uderzamy w nią rakietą. Celujemy w prostokąt po przekątnej, omijając kolizje z metalową siatką.
Na co powinniśmy zwrócić uwagę?
1. „Linia pasa” z regulaminu w praktyce bywa mylona jest z linią bioder. Błędem jest serwowanie „spod nóg”. Warto jak najbardziej zbliżyć się do maksymalnej dozwolonej wysokości. Wyższa piłka to bardziej ofensywny kąt natarcia.
2. Przygotowując serwis, odchylamy rękę do tył, tak by trzymana w niej rakieta znajdowała się mniej więcej na wysokości barków / głowy. Opuszczenie jej w chwili uderzenia nadaje piłce impet i pomaga w uzyskaniu rotacji wstecznej. Nierzadkim błędem jest wykonanie serwisu wyłącznie ruchem nadgarstka.
3. Uczniowie dowiedziawszy się, że po serwisie należy biec w stronę siatki, bywa, że biorą to dosłownie. Uderzają piłkę, po czym ruszają na przód. Co można poprawić? Uderzenie powinno odbywać się jednocześnie z przeniesieniem ciężaru ciała z tylnej nogi na przednią, a następnie pierwszym krokiem wprzód. Takie zrównanie w czasie serwisu i pierwszego kroku pozwala zaoszczędzić cenne milisekundy.
Gdzie się ustawić
W formacji klasycznej ustawiamy około 1,5- 2 metrów od linii środka. Jest to luźna reguła, stąd drobne rozbieżności w zależności od źródła. To czego chcemy, to mieć jak najkrótszą drogę do naszej pozycji pod siatką.
W formacji australijskiej (serwujemy i wbiegamy w pole po przekątnej) lepsza będzie pozycja przy linii środkowej. Z tej samej przyczyny co poprzednio. Chcemy jak najszybciej wbiec pod siatkę i zakryć naszą część boiska.
TAKTYKA
POZIOM PODSTAWOWY
To, w którym kierunku, z jaką rotacją i jak mocno będziemy uderzać zależy od stopnia zaawansowania graczy. Na pierwszej lekcji nauczyciele rekomendują grać bez rotacji, a naszym celem jest przede wszystkim wykonanie poprawnego serwisu.
POZIOM ŚREDNIO-ZAAWANSOWANY
Gdy już opanujemy podstawy, możemy poszukać uderzeń, które jak najbardziej utrudnią odbiór rywalowi:
- Często dużo mniej komfortowo czuć się będą odbijając piłkę backhandem lub gdy piłka odbije się od bocznej szyby.
- Serwis na ciało rywala też może być utrudnieniem. Odbieramy mu przestrzeń do wykonania uderzenia i zmuszamy do zmiany pozycji.
- Ta porada nie jest podręcznikowa, ale na tym poziomie również rotacja awansująca jak i zmiany rotacji między kolejnymi serwisami mogą przysporzyć trudność przeciwnikowi
- Nie zagrywamy zawsze tak samo. Gdy znajdziemy słaby punkt rywala warto wykorzystać go w punktach „ważniejszych”. Punktacja w padlu i tenisie jest tak skonstruowana, że można wygrać mecz zdobywając sumarycznie mniej punktów niż przeciwnicy… liczy się ilość setów. Gdy spróbujemy wykorzystać piętę achillesową naszego oponenta w każdym punkcie istnieje sporo ryzyko, że go „poduczymy”.
POZIOM ZAAWANSOWANY
Na poziomie zaawansowanym, słabe punkty rywali są dużo mniej widoczne. As serwisowy jest mało prawdopodobny, a gra toczy się głównie o przejęcie inicjatywy w punkcie. Czego możemy spróbować?
- Używamy rotacji wstecznej piłki, by odbicia od ziemi i ścian były niskie
- Serwis na tylną część ściany bocznej rywali jest jednym z najefektywniejszych i częściej stosowanych. Odbierający może albo uprzedzić odbicie od szyby i zagrać piłkę z bardzo niskiej wysokości, albo cofnąć się do tył, czym wybijamy go z jego pozycji.
- W przypadku serwisu w formacji australijskiej, najczęstszą opcją jest zagranie na środek (na „T”). Dzięki niemu mamy małą odległość do miejsca, w którym zakryjemy naszą część kortu. Przeciwnik ma mało dostępnych kątów, pod którymi może odbić, co zwiększa szansę, że będzie lobował.
- Opcją rzadko stosowaną, ale wartą wspomnienia jest serwis backhandem. Stosuje go np. Paquito Navarro. Po co? Poza rotacją awansującą i wsteczną, piłka może mieć także rotację boczną. Osoba praworęczna, serwująca forehandem łatwo może nadać piłce rotację prawoskrętną. Zmniejsza tym samym kąt odbicia od lewej ściany bocznej rywali (piłka przyklejona do ściany). Serwis backhandowy symuluje tu uderzenie osoby leworęcznej. Ułatwia nadanie rotacji lewoskrętnej i zmniejsza kąt odbicia od prawej ściany. Uderzenie to jest jednak trudne do skoordynowania.
